De zorg is bedoeld om mensen te helpen, maar steeds vaker gebeurt het tegenovergestelde.
Mensen worden uitgesloten, tegengewerkt of niet serieus genomen. Wie om hulp vraagt, krijgt te maken met dichte deuren, onnodige procedures en het ontbreken van echte oplossingen.
Het systeem werkt vaak niet vóór mensen, maar tégen hen.Zowel patiënten als zorgverleners raken verstrikt in regels, vertraging, afwijzing en stilzwijgen.
Wie kritisch is, of simpelweg afwijkt van het gemiddelde, loopt vast.Wie vraagt om passende zorg, krijgt wantrouwen terug.Wie opstaat voor zichzelf, wordt gezien als lastig.
Dit zijn geen uitzonderingen. Dit gebeurt dagelijks.En het maakt mensen moedeloos, ziek of onzichtbaar.
Dit is geen zorg. Dit is controle, bureaucratie en uitsluiting.
Het moet anders.Menselijke zorg begint bij luisteren, erkennen en handelen — niet bij wegduwen, vertragen en negeren.
Opmerkingen